LunaMoonDancer

10 Kasım…

Her yıl bu gün geldiğinde, yüreğimizde aynı sızı, aynı sessizlik, aynı özlem belirir. Sanki saat 09.05’te zaman gerçekten durur…
Bir millet, nefesini tutar, başını eğer. Çünkü o an, bir insanı değil; bir fikri, bir ışığı, bir umudu anıyoruz.

Atatürk…
Sadece bir lider değil, bir milletin yeniden doğuşuydu.
Küllerinden doğan bir halkın en saf, en inatçı umudu…
O, “Benim naçiz vücudum elbet bir gün toprak olacaktır ama Türkiye Cumhuriyeti ilelebet payidar kalacaktır.” derken, bize bir ödev bıraktı.
Ve biz, her 10 Kasım’da o ödevi yeniden hatırlıyoruz: Cumhuriyeti korumak, ileriyi görmek, aydınlıktan vazgeçmemek.

Bazen düşünüyorum…
Eğer bugün yaşasaydı, yine o sade gülümsemesiyle, “Üzülmeyin, ben hep buradayım,” derdi. Çünkü o, sadece bir tarihin içinde değil; her çocuğun gözlerindeki ışıkta, her gencin kalbindeki cesarette, her kadının omzundaki güçte, her askerin yemininde yaşıyor.

10 Kasım bir veda değil aslında…
Bir hatırlayış, bir teşekkür, bir sözleşme günü.
Söz veriyoruz Atam;
Bu ülkeyi senin bize bıraktığın gibi seveceğiz,
Bilimin, aklın, vicdanın yolundan ayrılmayacağız.

Sana minnetle, sevgiyle, sonsuz saygıyla…
Sonsuza dek izindeyiz.

1 week ago | [YT] | 10