Leesuhyun

🌎🔥 Shine Farrier –

🌒 한국어 (Korean)

가끔은 웃고 있는 얼굴 뒤에
말하지 못한 무게가 숨어 있다.

하루를 버티는 데
온 힘을 다 써버린 사람만 아는 그 무게.

나는 그 무게를 너무 잘 안다.
아무도 모르게 무너지고,
아무도 모르게 다시 일어서는 날들.
그날들의 적막, 깊은 숨, 떨리는 마음.

그래서 지금,
조용히 앞으로 걸어가는 나 자신을 보면
어쩐지 나 자신이 안쓰럽고
가슴 한쪽이 미묘하게 저린다.
누구보다 열심히 살아온 내 마음이
참 기특하면서도, 안타깝다.

이 길은 화려하지 않았다.
누구도 박수쳐주지 않았고
누구도 대신 걸어주지 않았다.
하지만, 나는 다시 한 걸음 내딛는다.

왜냐하면…
이 길은 누군가가 만들어준 길이 아니라
내 두 발로 개척하는 길이기 때문이다.

그리고 나는 안다.
이 길을 걷는 사람들이
세상에는 참 많다는 것을.
쓰러지면서도 일어서고,
눈물 삼키면서도 웃음을 선택하고,
아무도 몰라줘도 끝까지 가보는 사람들.

아마 너도 그럴 것이다.
나처럼.
우리처럼.

그래서 오늘도 걷는다.
조용히, 묵묵히,
무소의 뿔처럼
세상이 흔들어도 전진하는 마음으로.

🌕 English

Sometimes, behind a smiling face,
there hides a weight no one else can see.

Only those who use all their strength
just to survive another day
truly understand that heaviness.

I know that weight well—
breaking in silence,
rising in silence,
fighting battles no one else notices.

So when I see myself walking forward quietly,
I feel a soft sadness,
a gentle tenderness toward my own heart.
It has carried so much,
endured so much,
and yet still chooses to move.

This road was never glamorous.
No applause.
No shortcuts.
No one to walk it for me.

And still… I take another step.
Because this path
is not given by anyone—
I carve it with my own footsteps.

And I know I’m not alone.
There are many like me—
falling, rising, trying again,
holding pain in their chest
yet refusing to stop.

Maybe you are one of them.
Like me.
Like us.

So today we walk again,
quietly,
like the horn of a rhinoceros,
moving forward with a wounded but brave heart.

🌑 Hindi (हिंदी)

कभी-कभी मुस्कान के पीछे
एक ऐसा बोझ छिपा होता है
जिसे कोई देख भी नहीं पाता।

सिर्फ वही लोग समझते हैं
जो हर दिन बस ज़िंदा रहने के लिए
अपनी पूरी ताकत लगा देते हैं।

मैं भी वैसा ही था—
चुपचाप टूटता हुआ,
चुपचाप फिर खड़ा होता हुआ।

जब मैं खुद को
धीरे-धीरे आगे बढ़ते देखता हूँ,
तो अपने दिल के लिए
एक अजीब सी दया महसूस होती है।
कितना सहा है,
कितना झेला है,
और फिर भी आगे बढ़ना चुना है।

यह रास्ता कभी आसान नहीं था।
न कोई तालियाँ,
न कोई सहारा,
न कोई साथ।

फिर भी… मैं एक कदम और बढ़ता हूँ।
क्योंकि यह राह
किसी ने दी नहीं—
मैं इसे अपने कदमों से बना रहा हूँ।

और हाँ, मैं जानता हूँ—
मैं अकेला नहीं हूँ।
बहुत लोग ऐसे ही चलते हैं—
गिरते हैं, उठते हैं,
और फिर कोशिश करते हैं।

शायद तुम भी उन्हीं में से हो।
मेरी तरह।
हमारी तरह।

तो आज भी हम चलते हैं—
धीरे, शांत,
गैंडे के सींग की तरह,
ज़ख़्मी दिल को सीने से लगाकर।

🌘 Indonesian (Bahasa Indonesia)

Kadang, di balik sebuah senyuman,
tersimpan beban yang tak terlihat.

Hanya mereka yang memakai
seluruh tenaga untuk bertahan hidup sehari lagi
yang benar-benar mengerti beratnya itu.

Aku pun pernah begitu—
retak dalam diam,
bangkit dalam diam,
melangkah di jalan yang tak dilihat siapa pun.

Ketika aku melihat diriku
melangkah perlahan ke depan,
ada rasa iba yang lembut
untuk hatiku sendiri.
Betapa banyak yang ia tanggung,
betapa dalam ia terluka,
namun tetap memilih berjalan.

Jalan ini tidak pernah mudah.
Tidak ada tepuk tangan,
tidak ada pelukan,
tidak ada jaminan.

Namun aku melangkah lagi—
karena jalan ini
bukan hadiah dari siapa pun,
aku membangunnya dengan kakiku sendiri.

Dan aku tahu—
aku tidak sendirian.
Banyak orang berjalan seperti ini:
jatuh, bangkit, mencoba lagi.

Mungkin kamu juga salah satunya.
Seperti aku.
Seperti kita.

Maka hari ini pun kita berjalan—
diam-diam,
seperti tanduk badak,
dengan hati yang terluka namun berani.

🌗 Spanish (México / Latinoamérica)

A veces, detrás de una sonrisa,
hay un peso que nadie ve.

Solo quienes usan todas sus fuerzas
para sobrevivir un día más
entienden realmente esa carga.

Yo también fui así—
rompiéndome en silencio,
levantándome en silencio,
peleando batallas invisibles.

Y cuando me veo caminando despacio,
sin ruido,
siento una ternura triste por mi propio corazón.
Ha soportado tanto,
ha sufrido tanto,
y aun así decide avanzar.

Este camino nunca fue fácil.
Sin aplausos,
sin atajos,
sin promesas.

Pero doy otro paso—
porque este camino
no es un regalo de nadie,
lo esculpo con mis propios pasos.

Y sé que no estoy solo.
Muchos caminan igual:
caen, se levantan, vuelven a intentar.

Quizá tú también seas uno de ellos.
Como yo.
Como nosotros.

Por eso hoy seguimos adelante,
en silencio,
como el cuerno de un rinoceronte,
abrazando un corazón herido pero valiente.

🌙 Uzbek (O‘zbek)

Ba’zan tabassum ortida
hech kim ko‘rmaydigan og‘irlik yashirinadi.

Kun bo‘yi tirik qolish uchun
hamma kuchini sarflagan odamgina
bu og‘irlikni tushunadi.

Men ham shunday edim—
jim sinardim,
jim turardim,
hech kim ko‘rmagan yo‘llarda yurardim.

Bugun sekin oldinga yurayotganimni ko‘rsam,
ko‘nglim o‘zimga achinadi—
shuncha og‘riqni ko‘targan yuragim uchun,
shuncha tunlarni o‘tkazgan ruhim uchun.

Bu yo‘l hech qachon oson bo‘lmagan.
Olqish yo‘q,
tasalli yo‘q,
kafolat yo‘q.

Ammo men yana yuraman—
chunki bu yo‘l
hech kimdan sovg‘a emas,
uni o‘zimning qadamlarim yaratmoqda.

Va bilaman—
men yolg‘iz emasman.
Ko‘plar shunday yuradi:
yiqilib, turib, yana urinib.

Balki sen ham shularning biridirsan.
Menga o‘xshab.
Bizga o‘xshab.

Shuning uchun bugun ham yuramiz—
jim,
nosor shohidek,
jarohatlangan yuragimizni asrab.

🌈 Shine Farrier Global Message

“To everyone walking silently with a heavy heart:
You are not alone.
We can be friends, and we can meet someday.”

1 month ago | [YT] | 3