"Przemija bowiem posta膰 tego 艣wiata"... Wkr贸tce zobaczymy nowe Niebiosa, "s艂o艅ce bardziej promieniste o艣wietli swoim blaskiem rozleg艂e morskie przestrzenie i horyzonty niesko艅czone...". Bezmiar stanie si臋 nasz膮 w艂asno艣ci膮... nie b臋dziemy ju偶 wi臋藕niami na tej ziemi wygnania, WSZYSTKO PRZEMINIE!... Wraz z niebia艅skim naszym Oblubie艅cem p艂yn膮膰 b臋dziemy po wodach bezbrze偶nych jezior... "Niesko艅czono艣膰 nie ma ani granic, ani dna, ani brzeg贸w!...". "Odwagi, Jezus s艂yszy nawet najdalsze echo naszego b贸lu". Nasze harfy s膮 teraz zawieszone na wierzbach obsadzonych wzd艂u偶 rzeki Babilonu, ale w dniu naszego wyzwolenia jakie偶 harmonijne wydob臋dziemy z nich d藕wi臋ki! Z jak膮偶 rado艣ci膮 wprawimy w ruch struny naszych instrument贸w!...
(...)
Ofiarujmy ca艂kowicie nasze cierpienia Jezusowi, by zbawi膰 dusze!... one maj膮 mniej 艂ask, ni偶 my, a przecie偶 krew Boga zosta艂a przelana dla ich zbawienia!... Jezus chce, by zbawienie ich uzale偶nione by艂o od westchnienia naszego serca... Jaka偶 to tajemnica!... Je偶eli jedno westchnienie mo偶e zbawi膰 jedn膮 dusz臋, ile偶 zdo艂aj膮 dokona膰 takie cierpienia jak nasze?... Nie odmawiajmy niczego Jezusowi!..."
- fragment listu 艣w. Teresy od Dzieci膮tka Jezus do swojej siostry Celiny, 12.03.1889r.
Okiem Tradycjonalisty
馃尮 DZI艢 WSPOMINAMY 艢W. TERES臉 OD DZIECI膭TKA JEZUS
鉁濓笍 "呕ycie mija... wieczno艣膰 zbli偶a si臋 szybkimi krokami... wkr贸tce b臋dziemy 偶y膰 偶yciem Jezusa. Napojone naprz贸d u 藕r贸d艂a wszelkiej goryczy, b臋dziemy ub贸stwione u 藕r贸d艂a wszelkich rado艣ci, wszelkich rozkoszy... Wkr贸tce, Siostrzyczko droga, jednym spojrzeniem b臋dziemy mog艂y zrozumie膰 najtajniejsze prze偶ycia naszej istoty!...
"Przemija bowiem posta膰 tego 艣wiata"... Wkr贸tce zobaczymy nowe Niebiosa, "s艂o艅ce bardziej promieniste o艣wietli swoim blaskiem rozleg艂e morskie przestrzenie i horyzonty niesko艅czone...". Bezmiar stanie si臋 nasz膮 w艂asno艣ci膮... nie b臋dziemy ju偶 wi臋藕niami na tej ziemi wygnania, WSZYSTKO PRZEMINIE!... Wraz z niebia艅skim naszym Oblubie艅cem p艂yn膮膰 b臋dziemy po wodach bezbrze偶nych jezior... "Niesko艅czono艣膰 nie ma ani granic, ani dna, ani brzeg贸w!...". "Odwagi, Jezus s艂yszy nawet najdalsze echo naszego b贸lu". Nasze harfy s膮 teraz zawieszone na wierzbach obsadzonych wzd艂u偶 rzeki Babilonu, ale w dniu naszego wyzwolenia jakie偶 harmonijne wydob臋dziemy z nich d藕wi臋ki! Z jak膮偶 rado艣ci膮 wprawimy w ruch struny naszych instrument贸w!...
(...)
Ofiarujmy ca艂kowicie nasze cierpienia Jezusowi, by zbawi膰 dusze!... one maj膮 mniej 艂ask, ni偶 my, a przecie偶 krew Boga zosta艂a przelana dla ich zbawienia!...
Jezus chce, by zbawienie ich uzale偶nione by艂o od westchnienia naszego serca... Jaka偶 to tajemnica!... Je偶eli jedno westchnienie mo偶e zbawi膰 jedn膮 dusz臋, ile偶 zdo艂aj膮 dokona膰 takie cierpienia jak nasze?... Nie odmawiajmy niczego Jezusowi!..."
- fragment listu 艣w. Teresy od Dzieci膮tka Jezus do swojej siostry Celiny, 12.03.1889r.
2 weeks ago | [YT] | 587