🇹🇷:Peştunlar, Hind-Avrupa kökenli İranlı soyundan gelen (Hind-İranlı kökenli) bir topluluktur ve kendilerini eski Aryalılara dayandırırlar. Onlar, **Melik, Khil, Zoi, Ahmedzi, Yusufi ve Khatlan** gibi kabileler ve alt kabilelere ayrılırlar ve sosyal yapıları kabile ve aşirete dayalıdır. Dilleri **Peştuca**dır ve İran’ın doğu lehçeleri arasında yer alır; Farsça ile birçok benzerliği vardır. Birçok kelime, fiil ve atasözü Farsça ile ortak kökene sahiptir ve dilbilgisi bazı yönlerden Farsçaya yakındır. Peştunlar, genetik olarak İran ve Güney Asya kökenlerinin bir karışımına sahiptir ve araştırmalar, onların İran’ın doğu ve kuzeydoğu halklarıyla tarihi bağları olduğunu göstermektedir. Peştun kültürü, İranlı kültürüyle birçok yönden benzerdir; bunlar arasında göçebe gelenekleri, misafirperverlik, kabile ahlakına bağlılık, geleneksel müzik ve destansı şiir yer alır ve bu unsurlar Fars edebiyatıyla karşılaştırılabilir. Peştunların aile ve kabile isimleri genellikle Doğu İran’daki tarihî kökenleri ve Arya göç yollarını gösterir. Peştunlar tarih boyunca İranlılarla sürekli etkileşimde bulunmuş ve birçok dönemde İran medeniyeti ve kültürünün bir parçası olmuştur; hatta Safevîler ve Timurîler döneminde izleri görülebilir. Peştunların törenleri ve kutlamaları, örneğin Nevruz, Yelda gecesi ve bazı düğün merasimleri, İran gelenekleriyle ortak kökenlere sahiptir ve derin kültürel bağları gösterir. Genel olarak, Peştunlar sadece dil ve kültür açısından değil, aynı zamanda genetik ve sosyal tarih açısından da Doğu İranlılarla ortak köklere sahiptir ve onları büyük İranlı topluluk ailesinin bir dalı olarak görmek mümkündür.
Peştunlar ağırlıklı olarak Doğu ve Güney Afganistan ile Kuzey ve Batı Pakistan'da yaşarlar; özellikle Hayber Pahtunhva, Belucistan ve Afganistan-Pakistan sınırındaki kabile bölgelerinde yoğundur.
🇺🇸🇬🇧:The Pashtuns are a community of Indo-European Iranian origin (Indo-Iranian) and trace their ancestry to the ancient Aryans. They are divided into tribes and sub-tribes such as Melik, Khil, Zoi, Ahmedzi, Yusufi, and Khatlan, and their social structure is based on clans and tribes. Their language is **Pashto**, which belongs to the Eastern Iranian branch and shares many similarities with Persian. Many words, verbs, and proverbs have common roots with Persian, and in some aspects, its grammar is close to Persian. Genetically, the Pashtuns are a mix of Iranian and South Asian lineages, and studies indicate that they have historical connections with the peoples of eastern and northeastern Iran. Pashtun culture closely resembles Iranian culture in many ways, including nomadic traditions, hospitality, adherence to tribal ethics, traditional music, and epic poetry, which can be compared with Persian literature. Pashtun family and tribal names often indicate historical roots in eastern Iran and Aryan migration routes. Throughout history, the Pashtuns have continuously interacted with Iranians and have been part of Iranian civilization and culture in many periods; traces of this can even be seen during the Safavid and Timurid eras. Pashtun ceremonies and celebrations, such as Nowruz, Yalda night, and some wedding rituals, share common origins with Iranian traditions, reflecting deep cultural ties. Overall, the Pashtuns share common roots with Eastern Iranians not only in language and culture but also genetically and historically, and they can be considered a branch of the broader Iranian ethnic family.
The Pashtuns primarily live in eastern and southern Afghanistan and northern and western Pakistan, especially in regions such as Khyber Pakhtunkhwa, Balochistan, and the tribal areas along the Afghanistan-Pakistan border.
⚠️: Similarities between Pashtun and Persian in 7th picture and other pictures show the Pashtune people and their traditional dresses
Commonalities of Iranian Ethnic Groups Iranic People,
🇹🇷 Köken ve Soy: İranlılar ve Saka’lar, Hint-İran koluna bağlı Hint-Avrupa ailesine aittir. Genetik veriler ve tarihî dilbilim çalışmaları, Saka’ların, Avrasya bozkırları ve İran platosunun kuzeydoğu bölgelerinde yaşayan eski İran gruplarının bir alt dalı olduğunu göstermektedir. Saka ve İran bölgelerinden elde edilen antik DNA analizleri, iki grup arasında genetik bir bağlantıyı doğrulamaktadır.
Yaşam Tarzı: Arkeolojik çalışmalar, her iki grubun öncelikle yarı-göçebe olduğunu ve hayvancılık ile at yetiştiriciliğine dayandığını göstermektedir. Saka arkeolojik alanlarında ahırlar, at mezarları ve hayvancılık ve mevsimsel göçle ilgili araç-gereç kalıntıları bulunmuştur.
Toplumsal Yapı: İranlılar ve Saka’ların toplumları kabile temelli ve hiyerarşikti. Yazılı kaynaklar ve arkeolojik kanıtlar, örneğin Ahameniş kitabeleri ve Saka mezar hazineleri, kabile liderleri ve profesyonel savaşçıların kaynak yönetimi ve askeri savunmada merkezi bir rol oynadığını göstermektedir.
Dil: Saka dili, Doğu İran koluna aitti; İranlılar ise Batı ve Doğu İran dillerini konuşuyordu. Avesta, Pahlavi metinleri ve antik kitabelerin karşılaştırmalı analizi, ortak kelimeler, kökler ve gramer yapıları göstererek kültürel ve dilbilimsel bağlantıyı güçlendirmektedir.
Giyim: Arkeolojik bulgular, her iki grubun yün ve keten giysiler kullandığını göstermektedir; uzun pantolonlar ve dekoratif kemerler yaygındı. Saka’lar, süvari yaşam tarzları nedeniyle esnek pantolonlar ve çizmeler giyiyordu; bu giysiler, eski İran alanlarında bulunan örneklerle uyumludur.
Sanat ve Süslemeler: Saka ve İran’ın hayvan motifleri ve metal işçiliği belirgin benzerlikler göstermektedir. Takılar, silahlar ve metal kaplar üzerindeki bulgular, ortak estetik ilkeler ve üretim tekniklerini işaret etmektedir.
Din ve İnançlar: Karşılaştırmalı çalışmalar, hem İranlıların hem de Saka’ların doğa temelli ve elementlere dayalı ibadetler yaptığını göstermektedir. Bazı Saka sembolleri ve hayvan motifleri, erken Zerdüştlük işaretleriyle karşılaştırılabilir.
Ticaret ve İletişim: Avrasya ve İran platosundaki ticaret yolları, Saka’lar ve İranlılar arasında mal, sanat ve teknoloji alışverişini kolaylaştırmıştır. Her iki bölgede bulunan benzer takılar ve silahlar, bu kültürel etkileşimi desteklemektedir.
Askerî Organizasyon: Her iki grup da süvari savaşında ve yay ile mızrak kullanımında yetenekliydi. Saka savaş taktikleri, Yunan ve İran kaynaklarında örnek teşkil eden bir yöntem olarak tanımlanmıştır.
Kültürel Bağlantı: Genetik, dilbilim, arkeolojik ve sanatsal kanıtların birleşimi, Saka’lar ve İranlıların yalnızca ortak bir soya sahip olmakla kalmayıp, giyim, dil, sanat, din ve toplumsal yapıda önemli bir kültürel yakınlaşma gösterdiğini ortaya koymaktadır.
⚠️:Çok ilginç olan nokta, Part ve İskit atlılarının kıyafetlerinin neredeyse aynı olmasıdır; bu da bu iki İran kökenli halk arasındaki derin bağı göstermektedir!!!
🇺🇸🇬🇧: Origin and Ancestry: Both the Iranians and the Scythians belong to the Indo-Iranian branch of the Indo-European family. Genetic data and historical linguistic studies indicate that the Scythians were a sub-branch of ancient Iranian groups that inhabited the Eurasian steppes and northeastern regions of the Iranian plateau. Ancient DNA analysis from skeletal remains in Scythian and Iranian regions confirms a genetic correlation between the two groups.
Lifestyle: Archaeological studies show that both groups were primarily semi-nomadic, relying on pastoralism and horse breeding. In Scythian archaeological sites, remains of stables, horse burials, and tools related to herding and seasonal migration have been discovered.
Social Structure: The societies of both Iranians and Scythians were tribal and hierarchical. Textual sources and archaeological evidence, such as Achaemenid inscriptions and Scythian burial treasures, indicate that tribal leaders and professional warriors played a central role in resource management and military defense.
Language: The Scythian language belonged to the Eastern Iranian branch, while Iranians spoke Western and Eastern Iranian languages. Comparative analysis of Avestan, Pahlavi texts, and ancient inscriptions shows shared vocabulary, roots, and grammatical structures, reinforcing their cultural-linguistic connection.
Clothing: Archaeological findings show that both groups used woolen and linen garments; long trousers and decorative belts were common. The Scythians, due to their cavalry-based lifestyle, wore flexible trousers and boots, which correspond to garments found in ancient Iranian sites.
Art and Ornamentation: Zoomorphic motifs and metalwork of both Scythians and Iranians display significant similarities. Evidence from jewelry, weapons, and metal vessels indicates shared aesthetic principles and production techniques.
Religion and Beliefs: Comparative studies suggest that both Iranians and Scythians practiced nature-based and elemental worship. Some Scythian symbols and animal motifs are comparable to early Zoroastrian signs.
Trade and Communication: Eurasian and Iranian plateau trade routes facilitated the exchange of goods, art, and technology between Scythians and Iranians. Archaeological discoveries of similar jewelry and weapons in both regions support this cultural exchange.
Military Organization: Both groups were skilled in cavalry warfare and the use of bows and spears. Scythian military tactics, described in Greek and Iranian sources, were considered exemplary.
Cultural Connection: A combination of genetic, linguistic, archaeological, and artistic evidence demonstrates that the Scythians and Iranians, besides sharing common ancestry, had significant cultural convergence in clothing, language, art, religion, and social organization.
⚠️:The very interesting point is that the attire of Parthian and Scythian horsemen is almost identical, indicating a deep connection between these two Iranian-origin peoples!!!
According to ChatGPT, the hardest language among these three is Persian, which has a more complex structure and harder spelling, followed by Turkish, and then English.
⚠️: CAP CUT didn't support the word (ğ) in Turkish
Sultan Mehmed the Conqueror of the Ottoman Empire, in his letter to Jahan Shah of the Qara Qoyunlu, addressed him with the title *“Shah of Iran”*: *"The letter of the Paradise-dwelling Sultan Mehmed Khan Ghazi to the Shah of Iran, Jahan Shah Mirza."*
It is noteworthy that, as always, the letters were written in Persian.
Source: Faridun Beg, *Majmu‘a-yi Munsha’at al-Salatin*, written in 982 AH and dedicated to Sultan Murad III of the Ottoman Empire.
@TheHeroicKhan@Amir-Iran992 🇹🇷: Kerman Selçukluları, Büyük Selçuklu hanedanının bir kolu olup **Hicrî 433 (Milâdî 1041) yılından Hicrî 583 (Milâdî 1187) yılına kadar İran’ın güney ve güneydoğu bölgelerinde hüküm sürdüler. Bu hanedan, Büyük Selçuklu Sultanı Tuğrul Bey’in yeğeni olan **Kavurd Bey** tarafından, yerel hükümdarlar ve Büveyhîler’in kalıntılarından Kirman’ın fethedilmesinden sonra kuruldu. Başkentleri başlangıçta Berdsir idi, fakat zaman zaman Ciroft veya Bem’e taşınmıştır. Kerman Selçuklularının toprakları Kerman, Mekran, Sistan’ın bir kısmı, Belucistan, Hürmüzgan ve zaman zaman Umman kıyı bölgelerini kapsıyordu. Onlar, Basra Körfezi ticaret yolları ve İpek Yolu üzerinde büyük bir etkiye sahip olup bu yollardan önemli gelir elde ediyorlardı.
Bu hanedanın en önemli hükümdarları şunlardır:
1.Kavurd Bey(433–465 H.) – Devletin kurucusu ve genişleten hükümdar. 2. Sultan Şah (465–466 H.) – Kısa ve karışık bir saltanat dönemi. 3. Arslan Şah I (466–493 H.) – İstikrar ve refah dönemi. 4. İbrahim Şah (493–500 H.) – Siyasi istikrarın devamı. 5. Muhammed Şah I (500–510 H.) – Deniz ticaretinin güçlenmesi. 6. Turanşah I (510–540 H.) – Bayındırlık ve imar faaliyetleri. 7. Arslan Şah II (540–555 H.) – Gücün zayıflamaya başlaması. 8. Bahram Şah (555–560 H.) – İç çatışmalar dönemi. 9. Turanşah II(560–565 H.) – Merkezi otoritenin zayıflığı. 10. Muhammed Şah II(565–575 H.) – Dış düşman baskıları. 11. Muhammed Şah III (575–583 H.) – Son sultan; Karahıtaylar ve Gurlular tarafından yıkılış.
Kerman Selçukluları, mimari eserler, ribat ve kervansaray inşası ile tarımın geliştirilmesinde önemli rol oynadılar. Hindistan ve Umman ile ticari ilişkiler kurmuşlar, zaman zaman Abbâsî Halifeliği ile ittifak yapmış veya çatışmışlardır. Bu hanedan, iç zayıflıklar, taht kavgaları ve güçlü komşuların baskıları sonucu tarihten silinmiştir.
Selçukluların Kirman kolu yavaş yavaş zayıfladı ve kendi ailesi içindeki iç çekişmelerle uğraştı. Gücen (Güçan) saldırıları, bazı topraklarını harap etti ve merkezi gücü azalttı. Komşu güçlü devletlerle, özellikle Harzemşahlar ile olan anlaşmazlıklar, üzerlerindeki baskıyı artırdı. Harzemşahlar ardı ardına seferler düzenleyerek Kirman’ı ele geçirdi. Sonuç olarak, Kirman Selçuklularının egemenliği sona erdi ve toprakları Harzemşahların eline geçti.
2)Kirman’daki Melik Camii, Kirman Selçukluları döneminde ve yüzyılda inşa edilmiş olup, şehrin önde gelen İslami mimari eserlerinden biridir. Yapımı, dönemin hükümdarı tarafından yerel sanatçılar ve mimarlar kullanılarak yapılmış ve güzel tuğla işçiliği ile çini süslemeleriyle hem dini bir merkez hem de hükümetin gücünün bir simgesi olmuştur.
🇺🇲🇬🇧:The Kerman Seljuks were a branch of the Great Seljuk dynasty who ruled over the southern and southeastern regions of Iran from **433 AH (1041 CE)to 583 AH (1187 CE). This dynasty was founded by **Qavurd Beg**, the nephew of Sultan Tughril Beg of the Great Seljuks, after the conquest of Kerman from local rulers and the remnants of the Buyids. Their first capital was Bardasir, though it was occasionally moved to Jiroft or Bam. The territory of the Kerman Seljuks included Kerman, Makran, parts of Sistan, Baluchistan, Hormozgan, and at times the coastal regions of Oman. They held significant influence over trade routes in the Persian Gulf and the Silk Road, from which they derived substantial wealth.
The most important rulers of this dynasty were:
1. Qavurd Beg(433–465 AH) – Founder and territorial expander. 2. Sultan Shah (465–466 AH) – Short and turbulent reign. 3. Arslan Shah I (466–493 AH) – Era of stability and prosperity. 4. Ibrahim Shah (493–500 AH) – Continued political stability. 5. Muhammad Shah I (500–510 AH) – Strengthened maritime trade. 6. Turanshah I (510–540 AH) – Known for construction and development. 7. Arslan Shah II (540–555 AH) – Beginning of decline. 8. Bahram Shah (555–560 AH) – Period of internal conflicts. 9. Turanshah II (560–565 AH) – Weakening of central authority. 10. Muhammad Shah II (565–575 AH) – Faced pressure from foreign enemies. 11. Muhammad Shah III (575–583 AH) – Last sultan; downfall to the Kara-Khitans and the Ghurids.
The Kerman Seljuks played an important role in architecture, the construction of ribats and caravanserais, and the development of agriculture. They maintained commercial relations with India and Oman, and at times allied with or fought against the Abbasid Caliphate. The dynasty eventually fell due to internal weakness, succession disputes, and the pressure of powerful neighboring states.
The Kerman branch of the Seljuks gradually weakened and struggled with internal family conflicts. Attacks by the Gücen (Güçan) tribes devastated some of their lands and reduced central power. Disputes with powerful neighboring states, especially the Khwarezmshahs, increased the pressure on them. The Khwarezmshahs launched successive campaigns and captured Kirman. As a result, the rule of the Seljuks of Kirman ended, and their territory fell into the hands of the Khwarezmshahs.
2)The Malek Mosque in Kerman was built during the Seljuks of Kerman period in the 12th century and is one of the city's prominent Islamic architectural landmarks. It was constructed by the ruler of the time, employing local artists and architects, with beautiful brickwork and tile decorations, serving both as a religious center and a symbol of governmental power.
🇹🇷:Pamirliler, esas olarak Tacikistan’ın dağlık Badahşan bölgesinde, Afganistan’ın kuzeydoğusunda, Pakistan’ın bazı kesimlerinde ve Çin’de yaşayan İran kökenli bir halktır. Dil açısından İranî dillerin doğu koluna bağlıdırlar ve aralarında Şuğni, Roşani, Vahi, İşkaşimi ve Serekoli gibi lehçeler yaygındır. Çoğu, anadillerinin yanı sıra Tacik Farsçası veya Darice de bilmektedir. Pamir dilleri bazen Fars-Arap alfabesiyle, bazen de Kiril alfabesiyle yazılır; ancak günlük yaşamda daha çok sözlü olarak kullanılır. Pamirlilerin çoğu Nizari İsmaili mezhebine mensuptur ve imam olarak Ağa Han’ı tanırlar. Kültürleri, eski İran geleneklerinin, yerel inançların ve İsmaili öğretilerinin bir bileşimidir. Yerel müzik, çok sesli şarkılar ve ritüel danslar özel bir yere sahiptir. Pamiri ev mimarisi semboliktir ve evin beş ana sütunu, Ehlibeyt’in beş üyesini simgeler. Bu halk, misafirperverliği ve toplumsal dayanışmasıyla tanınır ve modernleşme ile göçün getirdiği baskılara rağmen dil ve geleneklerini korumak için çaba göstermektedir. Pamirliler, dil, kültür ve tarihi geçmiş açısından İranlılarla derin bağlara sahiptir ve birçok kelime, atasözü ve eski anlatıları İran kültüründen köken alır. Nevruz ve Mehrgan gibi bayramları İranlılar gibi kutlarlar ve ritüellerinde ile sanatlarında eski İran medeniyetinin belirgin izleri görülür. 🇺🇲🇬🇧:The Pamiris are an Iranian-origin people who primarily live in the mountainous Badakhshan region of Tajikistan, in northeastern Afghanistan, parts of Pakistan, and an area in China. Linguistically, they belong to the Eastern branch of the Iranian languages, with dialects such as Shughni, Rushani, Wakhi, Ishkashimi, and Sariqoli being common among them. Most speak, in addition to their mother tongue, Tajik Persian or Dari. Pamiri languages are sometimes written in the Persian-Arabic script and sometimes in Cyrillic, though in daily life they are used mostly in spoken form. The majority of Pamiris follow the Nizari Ismaili branch of Islam and recognize the Aga Khan as their Imam. Their culture is a blend of ancient Iranian traditions, local beliefs, and Ismaili teachings. Local music, polyphonic singing, and ritual dances hold a special place in their culture. Pamiri house architecture is symbolic, with the five main pillars representing the Five Members of the Prophet’s family (Ahl al-Bayt). They are known for their hospitality and social solidarity, and despite pressures from modernization and migration, they strive to preserve their language and traditions. The Pamiris share deep linguistic, cultural, and historical ties with Iranians, with many of their words, proverbs, and ancient narratives rooted in Iranian culture. They celebrate festivals such as Nowruz and Mehrgan much like Iranians, and their rituals and arts bear clear traces of ancient Iranian civilization.
🇹🇷:Lurlar, İran’ın batı ve güneybatı bölgelerinde yaşayan en eski ve köklü etnik gruplardan biridir. Coğrafi olarak en yoğun şekilde Lorestan, Çaharmahal ve Bahtiyari, Kohgiluye ve Buyer Ahmed illerinde, ayrıca Huzistan, İlam ve Fars illerinin bazı bölümlerinde yaşamaktadırlar. Etnik kökenleri, Hint-Avrupa dil ailesinin İranî kollarına dayanmaktadır. Lurca, İran dillerinin güneybatı koluna ait olup Farsçayla birçok benzerlik taşır. Lurcanın ağızları arasında Bala-Garivei (Kuzey Lurcası), Bahtiyari, Kohgiluye, Hurramabadi Lurcası ve Memesani bulunur. Lur kültürü eski geleneklere, yerel müziğe, toplu halk danslarına ve özgün yöresel kıyafetlere dayanır. Lurlar, İran halkı arasında misafirperverlikleri, cesaretleri ve sadakatleriyle tanınırlar. Efsaneleri, hikâyeleri ve halk ezgileri bu halkın tarihi ve kültürel değerlerini yansıtır. Geleneksel Lur kıyafetleri bazı bölgelerde hâlâ yaşatılmakta ve kültürel kimliklerinin bir sembolü olarak kabul edilmektedir. Toplumsal değişimlere rağmen Lurlar, dillerini ve geleneklerini korumaya ve sonraki nesillere aktarmaya çalışmışlardır. Özellikle göçebe Lurların geleneksel kıyafetleri—geniş pantolonlar, yün yelekler ve dağlık iklime uygun özel başlıklar—Saka kıyafetleriyle büyük benzerlik gösterir. Mevsimsel yaylak-kışlak göçlerine dayalı göçebe yaşam tarzları, Saka toplumunun yaşam biçimini açıkça anımsatır. Zagros Dağları’nın zorlu doğasında yaşam, onları dayanıklı, çevik ve sert koşullara uyumlu insanlar haline getirmiştir—bu özellikler Sakalar için yapılan tanımlarla da örtüşmektedir. Savaşçılık, cesaret ve at binme ile ok atma konusundaki ustalık, Lurlar ve Sakalar arasında ortak niteliklerdendir. Genel olarak, Lurların kıyafetleri, yaşam tarzları ve savaşçı ruhları Saka halkıyla büyük benzerlik taşır ve onları eski bir savaşçı kültürün mirasçıları olarak görmek mümkündür.
🇬🇧🇺🇲:The Lurs are one of the ancient and original ethnic groups of Iran, residing in the western and southwestern regions of the country. Their main geographic distribution includes the provinces of Lorestan, Chaharmahal and Bakhtiari, Kohgiluyeh and Boyer-Ahmad, and parts of Khuzestan, Ilam, and Fars. They are ethnically part of the Iranian branches of the larger Indo-European family. The Luri language belongs to the southwestern branch of Iranian languages and shares many similarities with Persian. Luri dialects include Bala-Garivaei (northern Luri), Bakhtiari, Kohgiluyehi, Khorramabadi Luri, and Mamasani. Luri culture is based on ancient traditions, local music, group dances, and distinctive ethnic clothing. The Lurs are known among Iranians for their hospitality, bravery, and loyalty. Many of their legends, tales, and folk songs carry the historical and cultural values of this people. Traditional Luri clothing is still preserved in some areas and serves as a symbol of their cultural identity. Despite social changes, the Lurs have strived to preserve their language and traditions and pass them on to future generations. Traditional clothing of the Lurs, especially among the nomads, includes wide trousers, woolen vests, and special hats suited for mountainous conditions—very similar to the attire of the Scythians. Their nomadic lifestyle, involving seasonal migration between summer and winter pastures, clearly echoes the way of life of the Scythians. Living in the rugged terrain of the Zagros Mountains has shaped them into resilient, agile, and hardy people—traits also described in accounts of the Scythians. Warfare, bravery, and skill in horseback riding and archery are qualities shared by both Lurs and Scythians. Overall, the clothing, way of life, and warrior spirit of the Lurs bear a strong resemblance to the Scythians, making them appear as cultural heirs of an ancient warrior tradition.
@TheHeroicKhan@Amir-Iran992 🇹🇷:Madlar, Parslar ve Partlar İran platosunda, özellikle ilk binyılda önemli rol oynayan üç İranî kavimdir. Bu üç kavim, Hint-Avrupa kökenli Aryan halklarından gelir, ikinci binyılın sonlarında Orta Asya’dan veya Karadeniz’in kuzeyinden İran platosuna göç etmiştir.
1. Madlar ilk kez krallık kuran İranlı kavimdir. MÖ 7. yüzyılda Batı İran’da (günümüz Hemedan bölgesi) güçlenmiş, Asurluların düşmanı olmuştur.
2. Parslar Güney İran’da, Pars bölgesinde (günümüz Fars) yaşamıştır. Madların yıkılmasından sonra Ahameniş İmparatorluğu’nu kurmuştur.
3. Partlar Kuzeydoğu İran’da (günümüz Horasan ve Türkmenistan) yaşamış, sonra Part İmparatorluğu’nu kurmuştur, Roma’nın önemli rakibi olmuştur.
4. Üçü İranî diller konuşmuş, kültür ve din açısından benzerlik göstermiştir, Zerdüştlüğe yönelmiştir.
5. Kökenleri Aryanlara dayanır; Aryan kelimesi “asil” anlamına gelir, Avesta ve Rigveda’da geçer.
6. Madlar İran’da ilk kez çivi yazısını kullanmış, Hegmatane (Ekbatan) gibi şehirlerde gelişmiş uygarlık kurmuştur.
7. Parslar Kuruş Büyük ve Darius ile düzenli yönetim, yol ağları ve Bisitun yazıtları bırakmıştır.
8. Partlar feodal sistem ve uzman süvari ordusu kurmuş, gerilla taktikleriyle düşmanlarını yenmiştir.
9. Mad, Eski Fars ve Pehlevice dilleri İranî dil ailesindendir, sonra Orta Fars ve Yeni Fars diline dönüşmüştür.
10. Bu üç kavim İran uygarlığının temelini oluşturmuş, İran tarihinin siyaset, kültür ve dilinde önemli rol oynamıştır.
🇺🇲🇬🇧:The Medes, Persians, and Parthians are three Iranian peoples who played an important role on the Iranian plateau, especially in the first millennium BCE. These three peoples come from the Indo-European Aryan groups and migrated to the Iranian plateau from Central Asia or north of the Black Sea at the end of the second millennium BCE.
The Medes were the first Iranian people to establish a kingdom. In the 7th century BCE, they grew powerful in western Iran (modern-day Hamadan region) and became enemies of the Assyrians.
The Persians lived in southern Iran, in the region of Persia (modern-day Fars). After the fall of the Medes, they founded the Achaemenid Empire.
The Parthians lived in northeastern Iran (modern-day Khorasan and Turkmenistan) and later established the Parthian Empire, which became a major rival to Rome.
All three spoke Iranian languages and showed similarities in culture and religion, tending toward Zoroastrianism.
Their origins trace back to the Aryans; the word "Aryan" means "noble" and appears in the Avesta and Rigveda.
The Medes were the first in Iran to use cuneiform writing and established advanced civilizations in cities like Hegmatane (Ecbatana).
The Persians, under Cyrus the Great and Darius, created an organized administration, road networks, and left the Behistun inscriptions.
The Parthians established a feudal system and a specialized cavalry army, defeating their enemies with guerrilla tactics.
The Median, Old Persian, and Pahlavi languages belong to the Iranian language family and later evolved into Middle Persian and New Persian.
These three peoples formed the foundation of Iranian civilization and played a significant role in the politics, culture, and language of Iranian history.
🇹🇷:Kalashlar, Pakistan’ın kuzeybatısındaki Kalash Vadisi bölgesinde yaşayan bir etnik gruptur. Kendi dilleri olan Kalash dili, Hint-Avrupa dilleri ailesinin İranî diller koluna bağlıdır ve Farsça ile ortak kökenlere sahiptir. Kalashlar, dil ve köken olarak İranî kökenlidirler. Kültür ve gelenekleri de İranî halklarla benzerlik gösterir ve birçok geleneklerini korumuşlardır. Kalashlar çoğunlukla dağlık bölgelerde yaşarlar. Bu halk, Kuzey Kafkasya bölgesinde yaşayan ve onlar gibi İranî kökenli olan Osetler gibi diğer Hint-İranî halklarla yakındır. Kalashların dili ve kültürü, İran medeniyetinin çevre bölgelerdeki geniş etkisini göstermektedir. Genel olarak, Kalashlar kültür ve dilleriyle İranî diller ailesine bağlı bir halktır.
Kalashların kültürü, doğa ve mevsimlere bağlı özel bayramlar ve ritüeller içerir ve dini inançlarıyla yakından bağlantılıdır. Renkli kıyafetler, müzik ve yerel danslara büyük önem verirler; bu kültürel unsurlar kimliklerinin ve geleneklerinin korunmasında önemli rol oynar.
🇬🇧🇺🇲:The Kalash are an ethnic group living in the Kalash Valley region in northwestern Pakistan. Their language, Kalash, belongs to the Indo-European language family, specifically the Iranian branch, and shares common roots with Persian. The Kalash are Iranian in terms of language and origin. Their culture and traditions also show similarities with Iranian peoples, and they have preserved many of their customs. The Kalash mainly live in mountainous areas. This group is related to other Indo-Iranian peoples like the Ossetians, who also have Iranian origins and live in the North Caucasus region. The language and culture of the Kalash reflect the broad influence of Iranian civilization in surrounding areas. Overall, the Kalash are a people belonging to the Iranian language family through their culture and language.
The culture of the Kalash includes special festivals and rituals connected to nature and the seasons, closely tied to their religious beliefs. They place great importance on colorful clothing, music, and local dances; these cultural elements play a significant role in preserving their identity and traditions.
🇹🇷:Ossetler, Kuzey Kafkasya'nın özellikle Osetya bölgesinde yaşayan İran kökenli bir halktır. Onlar, Saka ve Sarmat İran kökenli halklarından biri olan Alanların torunlarıdır. Osset dili, Doğu İran dilleri grubuna aittir ve hâlâ Osset halkı tarafından konuşulmaktadır. Ossetler, eski İran kültürünü ve geleneklerini günümüze kadar korumuşlardır. Tarih boyunca bölgedeki önemli roller üstlenmiş ve komşularıyla geniş ilişkiler kurmuşlardır. Ossetlerin dini geçmişte genellikle Mitra dini ve sonrasında Ortodoks Hristiyanlık olmuştur. Tarih boyunca çeşitli halkların baskısına maruz kalmışlar, fakat kimliklerini korumuşlardır. Ossetlerin geleneksel edebiyatı ve müziği, İran kökenlerini yansıtır. Günümüzde Ossetler, Rusya’daki Kuzey Osetya ve Gürcistan’daki Güney Osetya olarak ikiye ayrılmıştır. Ossetler, Kafkasya’da kültür ve dillerini koruyan nadir İran kökenli halklardan biridir
🇬🇧🇺🇲:The Ossetians are an Iranian ethnic group living mainly in the North Caucasus region, especially in Ossetia. They are descendants of the Alans, an Iranian people related to the Saka and Sarmatians. The Ossetian language belongs to the Eastern Iranian language group and is still spoken by the Ossetian people today. The Ossetians have preserved ancient Iranian culture and traditions up to the present day. Throughout history, they have played important roles in the region and maintained broad interactions with their neighbors. Their religion was historically mainly Mithraism and later Eastern Orthodox Christianity. They have faced pressure from various peoples over time but have maintained their distinct identity. Ossetian traditional literature and music reflect their Iranian heritage. Today, the Ossetians are divided into North Ossetia in Russia and South Ossetia in Georgia. The Ossetians are one of the few Iranian peoples who have preserved their language and culture in the Caucasus region. @TheHeroicKhan@Amir-Iran992
𝕻𝖊𝖗𝖘𝖎𝖆𝖓 𝕲𝖚𝖑𝖋
@TheHeroicKhan @Amir-Iran992
IRANIAN PASHTUNS
🇹🇷:Peştunlar, Hind-Avrupa kökenli İranlı soyundan gelen (Hind-İranlı kökenli) bir topluluktur ve kendilerini eski Aryalılara dayandırırlar. Onlar, **Melik, Khil, Zoi, Ahmedzi, Yusufi ve Khatlan** gibi kabileler ve alt kabilelere ayrılırlar ve sosyal yapıları kabile ve aşirete dayalıdır.
Dilleri **Peştuca**dır ve İran’ın doğu lehçeleri arasında yer alır; Farsça ile birçok benzerliği vardır. Birçok kelime, fiil ve atasözü Farsça ile ortak kökene sahiptir ve dilbilgisi bazı yönlerden Farsçaya yakındır.
Peştunlar, genetik olarak İran ve Güney Asya kökenlerinin bir karışımına sahiptir ve araştırmalar, onların İran’ın doğu ve kuzeydoğu halklarıyla tarihi bağları olduğunu göstermektedir.
Peştun kültürü, İranlı kültürüyle birçok yönden benzerdir; bunlar arasında göçebe gelenekleri, misafirperverlik, kabile ahlakına bağlılık, geleneksel müzik ve destansı şiir yer alır ve bu unsurlar Fars edebiyatıyla karşılaştırılabilir.
Peştunların aile ve kabile isimleri genellikle Doğu İran’daki tarihî kökenleri ve Arya göç yollarını gösterir.
Peştunlar tarih boyunca İranlılarla sürekli etkileşimde bulunmuş ve birçok dönemde İran medeniyeti ve kültürünün bir parçası olmuştur; hatta Safevîler ve Timurîler döneminde izleri görülebilir.
Peştunların törenleri ve kutlamaları, örneğin Nevruz, Yelda gecesi ve bazı düğün merasimleri, İran gelenekleriyle ortak kökenlere sahiptir ve derin kültürel bağları gösterir.
Genel olarak, Peştunlar sadece dil ve kültür açısından değil, aynı zamanda genetik ve sosyal tarih açısından da Doğu İranlılarla ortak köklere sahiptir ve onları büyük İranlı topluluk ailesinin bir dalı olarak görmek mümkündür.
Peştunlar ağırlıklı olarak Doğu ve Güney Afganistan ile Kuzey ve Batı Pakistan'da yaşarlar; özellikle Hayber Pahtunhva, Belucistan ve Afganistan-Pakistan sınırındaki kabile bölgelerinde yoğundur.
🇺🇸🇬🇧:The Pashtuns are a community of Indo-European Iranian origin (Indo-Iranian) and trace their ancestry to the ancient Aryans. They are divided into tribes and sub-tribes such as Melik, Khil, Zoi, Ahmedzi, Yusufi, and Khatlan, and their social structure is based on clans and tribes.
Their language is **Pashto**, which belongs to the Eastern Iranian branch and shares many similarities with Persian. Many words, verbs, and proverbs have common roots with Persian, and in some aspects, its grammar is close to Persian.
Genetically, the Pashtuns are a mix of Iranian and South Asian lineages, and studies indicate that they have historical connections with the peoples of eastern and northeastern Iran.
Pashtun culture closely resembles Iranian culture in many ways, including nomadic traditions, hospitality, adherence to tribal ethics, traditional music, and epic poetry, which can be compared with Persian literature.
Pashtun family and tribal names often indicate historical roots in eastern Iran and Aryan migration routes.
Throughout history, the Pashtuns have continuously interacted with Iranians and have been part of Iranian civilization and culture in many periods; traces of this can even be seen during the Safavid and Timurid eras.
Pashtun ceremonies and celebrations, such as Nowruz, Yalda night, and some wedding rituals, share common origins with Iranian traditions, reflecting deep cultural ties.
Overall, the Pashtuns share common roots with Eastern Iranians not only in language and culture but also genetically and historically, and they can be considered a branch of the broader Iranian ethnic family.
The Pashtuns primarily live in eastern and southern Afghanistan and northern and western Pakistan, especially in regions such as Khyber Pakhtunkhwa, Balochistan, and the tribal areas along the Afghanistan-Pakistan border.
⚠️: Similarities between Pashtun and Persian in 7th picture and other pictures show the Pashtune people and their traditional dresses
6 days ago | [YT] | 12
View 2 replies
𝕻𝖊𝖗𝖘𝖎𝖆𝖓 𝕲𝖚𝖑𝖋
@TheHeroicKhan @Amir-Iran992
Scythians and Iranians
Commonalities of Iranian Ethnic Groups
Iranic People,
🇹🇷
Köken ve Soy:
İranlılar ve Saka’lar, Hint-İran koluna bağlı Hint-Avrupa ailesine aittir. Genetik veriler ve tarihî dilbilim çalışmaları, Saka’ların, Avrasya bozkırları ve İran platosunun kuzeydoğu bölgelerinde yaşayan eski İran gruplarının bir alt dalı olduğunu göstermektedir. Saka ve İran bölgelerinden elde edilen antik DNA analizleri, iki grup arasında genetik bir bağlantıyı doğrulamaktadır.
Yaşam Tarzı:
Arkeolojik çalışmalar, her iki grubun öncelikle yarı-göçebe olduğunu ve hayvancılık ile at yetiştiriciliğine dayandığını göstermektedir. Saka arkeolojik alanlarında ahırlar, at mezarları ve hayvancılık ve mevsimsel göçle ilgili araç-gereç kalıntıları bulunmuştur.
Toplumsal Yapı:
İranlılar ve Saka’ların toplumları kabile temelli ve hiyerarşikti. Yazılı kaynaklar ve arkeolojik kanıtlar, örneğin Ahameniş kitabeleri ve Saka mezar hazineleri, kabile liderleri ve profesyonel savaşçıların kaynak yönetimi ve askeri savunmada merkezi bir rol oynadığını göstermektedir.
Dil:
Saka dili, Doğu İran koluna aitti; İranlılar ise Batı ve Doğu İran dillerini konuşuyordu. Avesta, Pahlavi metinleri ve antik kitabelerin karşılaştırmalı analizi, ortak kelimeler, kökler ve gramer yapıları göstererek kültürel ve dilbilimsel bağlantıyı güçlendirmektedir.
Giyim:
Arkeolojik bulgular, her iki grubun yün ve keten giysiler kullandığını göstermektedir; uzun pantolonlar ve dekoratif kemerler yaygındı. Saka’lar, süvari yaşam tarzları nedeniyle esnek pantolonlar ve çizmeler giyiyordu; bu giysiler, eski İran alanlarında bulunan örneklerle uyumludur.
Sanat ve Süslemeler:
Saka ve İran’ın hayvan motifleri ve metal işçiliği belirgin benzerlikler göstermektedir. Takılar, silahlar ve metal kaplar üzerindeki bulgular, ortak estetik ilkeler ve üretim tekniklerini işaret etmektedir.
Din ve İnançlar:
Karşılaştırmalı çalışmalar, hem İranlıların hem de Saka’ların doğa temelli ve elementlere dayalı ibadetler yaptığını göstermektedir. Bazı Saka sembolleri ve hayvan motifleri, erken Zerdüştlük işaretleriyle karşılaştırılabilir.
Ticaret ve İletişim:
Avrasya ve İran platosundaki ticaret yolları, Saka’lar ve İranlılar arasında mal, sanat ve teknoloji alışverişini kolaylaştırmıştır. Her iki bölgede bulunan benzer takılar ve silahlar, bu kültürel etkileşimi desteklemektedir.
Askerî Organizasyon:
Her iki grup da süvari savaşında ve yay ile mızrak kullanımında yetenekliydi. Saka savaş taktikleri, Yunan ve İran kaynaklarında örnek teşkil eden bir yöntem olarak tanımlanmıştır.
Kültürel Bağlantı:
Genetik, dilbilim, arkeolojik ve sanatsal kanıtların birleşimi, Saka’lar ve İranlıların yalnızca ortak bir soya sahip olmakla kalmayıp, giyim, dil, sanat, din ve toplumsal yapıda önemli bir kültürel yakınlaşma gösterdiğini ortaya koymaktadır.
⚠️:Çok ilginç olan nokta, Part ve İskit atlılarının kıyafetlerinin neredeyse aynı olmasıdır; bu da bu iki İran kökenli halk arasındaki derin bağı göstermektedir!!!
🇺🇸🇬🇧:
Origin and Ancestry:
Both the Iranians and the Scythians belong to the Indo-Iranian branch of the Indo-European family. Genetic data and historical linguistic studies indicate that the Scythians were a sub-branch of ancient Iranian groups that inhabited the Eurasian steppes and northeastern regions of the Iranian plateau. Ancient DNA analysis from skeletal remains in Scythian and Iranian regions confirms a genetic correlation between the two groups.
Lifestyle:
Archaeological studies show that both groups were primarily semi-nomadic, relying on pastoralism and horse breeding. In Scythian archaeological sites, remains of stables, horse burials, and tools related to herding and seasonal migration have been discovered.
Social Structure:
The societies of both Iranians and Scythians were tribal and hierarchical. Textual sources and archaeological evidence, such as Achaemenid inscriptions and Scythian burial treasures, indicate that tribal leaders and professional warriors played a central role in resource management and military defense.
Language:
The Scythian language belonged to the Eastern Iranian branch, while Iranians spoke Western and Eastern Iranian languages. Comparative analysis of Avestan, Pahlavi texts, and ancient inscriptions shows shared vocabulary, roots, and grammatical structures, reinforcing their cultural-linguistic connection.
Clothing:
Archaeological findings show that both groups used woolen and linen garments; long trousers and decorative belts were common. The Scythians, due to their cavalry-based lifestyle, wore flexible trousers and boots, which correspond to garments found in ancient Iranian sites.
Art and Ornamentation:
Zoomorphic motifs and metalwork of both Scythians and Iranians display significant similarities. Evidence from jewelry, weapons, and metal vessels indicates shared aesthetic principles and production techniques.
Religion and Beliefs:
Comparative studies suggest that both Iranians and Scythians practiced nature-based and elemental worship. Some Scythian symbols and animal motifs are comparable to early Zoroastrian signs.
Trade and Communication:
Eurasian and Iranian plateau trade routes facilitated the exchange of goods, art, and technology between Scythians and Iranians. Archaeological discoveries of similar jewelry and weapons in both regions support this cultural exchange.
Military Organization:
Both groups were skilled in cavalry warfare and the use of bows and spears. Scythian military tactics, described in Greek and Iranian sources, were considered exemplary.
Cultural Connection:
A combination of genetic, linguistic, archaeological, and artistic evidence demonstrates that the Scythians and Iranians, besides sharing common ancestry, had significant cultural convergence in clothing, language, art, religion, and social organization.
⚠️:The very interesting point is that the attire of Parthian and Scythian horsemen is almost identical, indicating a deep connection between these two Iranian-origin peoples!!!
1 week ago | [YT] | 13
View 2 replies
𝕻𝖊𝖗𝖘𝖎𝖆𝖓 𝕲𝖚𝖑𝖋
@TheHeroicKhan @Amir-Iran992
🇹🇷TURKISH VS PERSIAN🇮🇷
According to ChatGPT, the hardest language among these three is Persian, which has a more complex structure and harder spelling, followed by Turkish, and then English.
⚠️: CAP CUT didn't support the word (ğ) in Turkish
2 weeks ago | [YT] | 13
View 9 replies
𝕻𝖊𝖗𝖘𝖎𝖆𝖓 𝕲𝖚𝖑𝖋
@Afshar1 @AltaicX @Unknown018ew
The Ottomans referred to the rulers of the Qara Qoyunlu as Iranian kings!
Sultan Mehmed the Conqueror of the Ottoman Empire, in his letter to Jahan Shah of the Qara Qoyunlu, addressed him with the title *“Shah of Iran”*:
*"The letter of the Paradise-dwelling Sultan Mehmed Khan Ghazi to the Shah of Iran, Jahan Shah Mirza."*
It is noteworthy that, as always, the letters were written in Persian.
Source: Faridun Beg, *Majmu‘a-yi Munsha’at al-Salatin*, written in 982 AH and dedicated to Sultan Murad III of the Ottoman Empire.
2 weeks ago | [YT] | 10
View 3 replies
𝕻𝖊𝖗𝖘𝖎𝖆𝖓 𝕲𝖚𝖑𝖋
@TheHeroicKhan @Amir-Iran992
🇹🇷: Kerman Selçukluları, Büyük Selçuklu hanedanının bir kolu olup **Hicrî 433 (Milâdî 1041) yılından Hicrî 583 (Milâdî 1187) yılına kadar İran’ın güney ve güneydoğu bölgelerinde hüküm sürdüler. Bu hanedan, Büyük Selçuklu Sultanı Tuğrul Bey’in yeğeni olan **Kavurd Bey** tarafından, yerel hükümdarlar ve Büveyhîler’in kalıntılarından Kirman’ın fethedilmesinden sonra kuruldu. Başkentleri başlangıçta Berdsir idi, fakat zaman zaman Ciroft veya Bem’e taşınmıştır. Kerman Selçuklularının toprakları Kerman, Mekran, Sistan’ın bir kısmı, Belucistan, Hürmüzgan ve zaman zaman Umman kıyı bölgelerini kapsıyordu. Onlar, Basra Körfezi ticaret yolları ve İpek Yolu üzerinde büyük bir etkiye sahip olup bu yollardan önemli gelir elde ediyorlardı.
Bu hanedanın en önemli hükümdarları şunlardır:
1.Kavurd Bey(433–465 H.) – Devletin kurucusu ve genişleten hükümdar.
2. Sultan Şah (465–466 H.) – Kısa ve karışık bir saltanat dönemi.
3. Arslan Şah I (466–493 H.) – İstikrar ve refah dönemi.
4. İbrahim Şah (493–500 H.) – Siyasi istikrarın devamı.
5. Muhammed Şah I (500–510 H.) – Deniz ticaretinin güçlenmesi.
6. Turanşah I (510–540 H.) – Bayındırlık ve imar faaliyetleri.
7. Arslan Şah II (540–555 H.) – Gücün zayıflamaya başlaması.
8. Bahram Şah (555–560 H.) – İç çatışmalar dönemi.
9. Turanşah II(560–565 H.) – Merkezi otoritenin zayıflığı.
10. Muhammed Şah II(565–575 H.) – Dış düşman baskıları.
11. Muhammed Şah III (575–583 H.) – Son sultan; Karahıtaylar ve Gurlular tarafından yıkılış.
Kerman Selçukluları, mimari eserler, ribat ve kervansaray inşası ile tarımın geliştirilmesinde önemli rol oynadılar. Hindistan ve Umman ile ticari ilişkiler kurmuşlar, zaman zaman Abbâsî Halifeliği ile ittifak yapmış veya çatışmışlardır. Bu hanedan, iç zayıflıklar, taht kavgaları ve güçlü komşuların baskıları sonucu tarihten silinmiştir.
Selçukluların Kirman kolu yavaş yavaş zayıfladı ve kendi ailesi içindeki iç çekişmelerle uğraştı.
Gücen (Güçan) saldırıları, bazı topraklarını harap etti ve merkezi gücü azalttı.
Komşu güçlü devletlerle, özellikle Harzemşahlar ile olan anlaşmazlıklar, üzerlerindeki baskıyı artırdı.
Harzemşahlar ardı ardına seferler düzenleyerek Kirman’ı ele geçirdi.
Sonuç olarak, Kirman Selçuklularının egemenliği sona erdi ve toprakları Harzemşahların eline geçti.
2)Kirman’daki Melik Camii, Kirman Selçukluları döneminde ve yüzyılda inşa edilmiş olup, şehrin önde gelen İslami mimari eserlerinden biridir.
Yapımı, dönemin hükümdarı tarafından yerel sanatçılar ve mimarlar kullanılarak yapılmış ve güzel tuğla işçiliği ile çini süslemeleriyle hem dini bir merkez hem de hükümetin gücünün bir simgesi olmuştur.
🇺🇲🇬🇧:The Kerman Seljuks were a branch of the Great Seljuk dynasty who ruled over the southern and southeastern regions of Iran from **433 AH (1041 CE)to 583 AH (1187 CE). This dynasty was founded by **Qavurd Beg**, the nephew of Sultan Tughril Beg of the Great Seljuks, after the conquest of Kerman from local rulers and the remnants of the Buyids. Their first capital was Bardasir, though it was occasionally moved to Jiroft or Bam. The territory of the Kerman Seljuks included Kerman, Makran, parts of Sistan, Baluchistan, Hormozgan, and at times the coastal regions of Oman. They held significant influence over trade routes in the Persian Gulf and the Silk Road, from which they derived substantial wealth.
The most important rulers of this dynasty were:
1. Qavurd Beg(433–465 AH) – Founder and territorial expander.
2. Sultan Shah (465–466 AH) – Short and turbulent reign.
3. Arslan Shah I (466–493 AH) – Era of stability and prosperity.
4. Ibrahim Shah (493–500 AH) – Continued political stability.
5. Muhammad Shah I (500–510 AH) – Strengthened maritime trade.
6. Turanshah I (510–540 AH) – Known for construction and development.
7. Arslan Shah II (540–555 AH) – Beginning of decline.
8. Bahram Shah (555–560 AH) – Period of internal conflicts.
9. Turanshah II (560–565 AH) – Weakening of central authority.
10. Muhammad Shah II (565–575 AH) – Faced pressure from foreign enemies.
11. Muhammad Shah III (575–583 AH) – Last sultan; downfall to the Kara-Khitans and the Ghurids.
The Kerman Seljuks played an important role in architecture, the construction of ribats and caravanserais, and the development of agriculture. They maintained commercial relations with India and Oman, and at times allied with or fought against the Abbasid Caliphate. The dynasty eventually fell due to internal weakness, succession disputes, and the pressure of powerful neighboring states.
The Kerman branch of the Seljuks gradually weakened and struggled with internal family conflicts.
Attacks by the Gücen (Güçan) tribes devastated some of their lands and reduced central power.
Disputes with powerful neighboring states, especially the Khwarezmshahs, increased the pressure on them.
The Khwarezmshahs launched successive campaigns and captured Kirman.
As a result, the rule of the Seljuks of Kirman ended, and their territory fell into the hands of the Khwarezmshahs.
2)The Malek Mosque in Kerman was built during the Seljuks of Kerman period in the 12th century and is one of the city's prominent Islamic architectural landmarks.
It was constructed by the ruler of the time, employing local artists and architects, with beautiful brickwork and tile decorations, serving both as a religious center and a symbol of governmental power.
3 weeks ago | [YT] | 13
View 2 replies
𝕻𝖊𝖗𝖘𝖎𝖆𝖓 𝕲𝖚𝖑𝖋
@TheHeroicKhan @Amir-Iran992
IRANIAN PAMIRIS
🇹🇷:Pamirliler, esas olarak Tacikistan’ın dağlık Badahşan bölgesinde, Afganistan’ın kuzeydoğusunda, Pakistan’ın bazı kesimlerinde ve Çin’de yaşayan İran kökenli bir halktır. Dil açısından İranî dillerin doğu koluna bağlıdırlar ve aralarında Şuğni, Roşani, Vahi, İşkaşimi ve Serekoli gibi lehçeler yaygındır. Çoğu, anadillerinin yanı sıra Tacik Farsçası veya Darice de bilmektedir. Pamir dilleri bazen Fars-Arap alfabesiyle, bazen de Kiril alfabesiyle yazılır; ancak günlük yaşamda daha çok sözlü olarak kullanılır. Pamirlilerin çoğu Nizari İsmaili mezhebine mensuptur ve imam olarak Ağa Han’ı tanırlar. Kültürleri, eski İran geleneklerinin, yerel inançların ve İsmaili öğretilerinin bir bileşimidir. Yerel müzik, çok sesli şarkılar ve ritüel danslar özel bir yere sahiptir. Pamiri ev mimarisi semboliktir ve evin beş ana sütunu, Ehlibeyt’in beş üyesini simgeler. Bu halk, misafirperverliği ve toplumsal dayanışmasıyla tanınır ve modernleşme ile göçün getirdiği baskılara rağmen dil ve geleneklerini korumak için çaba göstermektedir. Pamirliler, dil, kültür ve tarihi geçmiş açısından İranlılarla derin bağlara sahiptir ve birçok kelime, atasözü ve eski anlatıları İran kültüründen köken alır. Nevruz ve Mehrgan gibi bayramları İranlılar gibi kutlarlar ve ritüellerinde ile sanatlarında eski İran medeniyetinin belirgin izleri görülür.
🇺🇲🇬🇧:The Pamiris are an Iranian-origin people who primarily live in the mountainous Badakhshan region of Tajikistan, in northeastern Afghanistan, parts of Pakistan, and an area in China. Linguistically, they belong to the Eastern branch of the Iranian languages, with dialects such as Shughni, Rushani, Wakhi, Ishkashimi, and Sariqoli being common among them. Most speak, in addition to their mother tongue, Tajik Persian or Dari. Pamiri languages are sometimes written in the Persian-Arabic script and sometimes in Cyrillic, though in daily life they are used mostly in spoken form. The majority of Pamiris follow the Nizari Ismaili branch of Islam and recognize the Aga Khan as their Imam. Their culture is a blend of ancient Iranian traditions, local beliefs, and Ismaili teachings. Local music, polyphonic singing, and ritual dances hold a special place in their culture. Pamiri house architecture is symbolic, with the five main pillars representing the Five Members of the Prophet’s family (Ahl al-Bayt). They are known for their hospitality and social solidarity, and despite pressures from modernization and migration, they strive to preserve their language and traditions. The Pamiris share deep linguistic, cultural, and historical ties with Iranians, with many of their words, proverbs, and ancient narratives rooted in Iranian culture. They celebrate festivals such as Nowruz and Mehrgan much like Iranians, and their rituals and arts bear clear traces of ancient Iranian civilization.
3 weeks ago | [YT] | 11
View 2 replies
𝕻𝖊𝖗𝖘𝖎𝖆𝖓 𝕲𝖚𝖑𝖋
@TheHeroicKhan @Amir-Iran992
IRANIAN LUR TRIBE
🇹🇷:Lurlar, İran’ın batı ve güneybatı bölgelerinde yaşayan en eski ve köklü etnik gruplardan biridir.
Coğrafi olarak en yoğun şekilde Lorestan, Çaharmahal ve Bahtiyari, Kohgiluye ve Buyer Ahmed illerinde, ayrıca Huzistan, İlam ve Fars illerinin bazı bölümlerinde yaşamaktadırlar.
Etnik kökenleri, Hint-Avrupa dil ailesinin İranî kollarına dayanmaktadır.
Lurca, İran dillerinin güneybatı koluna ait olup Farsçayla birçok benzerlik taşır.
Lurcanın ağızları arasında Bala-Garivei (Kuzey Lurcası), Bahtiyari, Kohgiluye, Hurramabadi Lurcası ve Memesani bulunur.
Lur kültürü eski geleneklere, yerel müziğe, toplu halk danslarına ve özgün yöresel kıyafetlere dayanır.
Lurlar, İran halkı arasında misafirperverlikleri, cesaretleri ve sadakatleriyle tanınırlar.
Efsaneleri, hikâyeleri ve halk ezgileri bu halkın tarihi ve kültürel değerlerini yansıtır.
Geleneksel Lur kıyafetleri bazı bölgelerde hâlâ yaşatılmakta ve kültürel kimliklerinin bir sembolü olarak kabul edilmektedir.
Toplumsal değişimlere rağmen Lurlar, dillerini ve geleneklerini korumaya ve sonraki nesillere aktarmaya çalışmışlardır.
Özellikle göçebe Lurların geleneksel kıyafetleri—geniş pantolonlar, yün yelekler ve dağlık iklime uygun özel başlıklar—Saka kıyafetleriyle büyük benzerlik gösterir.
Mevsimsel yaylak-kışlak göçlerine dayalı göçebe yaşam tarzları, Saka toplumunun yaşam biçimini açıkça anımsatır.
Zagros Dağları’nın zorlu doğasında yaşam, onları dayanıklı, çevik ve sert koşullara uyumlu insanlar haline getirmiştir—bu özellikler Sakalar için yapılan tanımlarla da örtüşmektedir.
Savaşçılık, cesaret ve at binme ile ok atma konusundaki ustalık, Lurlar ve Sakalar arasında ortak niteliklerdendir.
Genel olarak, Lurların kıyafetleri, yaşam tarzları ve savaşçı ruhları Saka halkıyla büyük benzerlik taşır ve onları eski bir savaşçı kültürün mirasçıları olarak görmek mümkündür.
🇬🇧🇺🇲:The Lurs are one of the ancient and original ethnic groups of Iran, residing in the western and southwestern regions of the country.
Their main geographic distribution includes the provinces of Lorestan, Chaharmahal and Bakhtiari, Kohgiluyeh and Boyer-Ahmad, and parts of Khuzestan, Ilam, and Fars.
They are ethnically part of the Iranian branches of the larger Indo-European family.
The Luri language belongs to the southwestern branch of Iranian languages and shares many similarities with Persian.
Luri dialects include Bala-Garivaei (northern Luri), Bakhtiari, Kohgiluyehi, Khorramabadi Luri, and Mamasani.
Luri culture is based on ancient traditions, local music, group dances, and distinctive ethnic clothing.
The Lurs are known among Iranians for their hospitality, bravery, and loyalty.
Many of their legends, tales, and folk songs carry the historical and cultural values of this people.
Traditional Luri clothing is still preserved in some areas and serves as a symbol of their cultural identity.
Despite social changes, the Lurs have strived to preserve their language and traditions and pass them on to future generations.
Traditional clothing of the Lurs, especially among the nomads, includes wide trousers, woolen vests, and special hats suited for mountainous conditions—very similar to the attire of the Scythians.
Their nomadic lifestyle, involving seasonal migration between summer and winter pastures, clearly echoes the way of life of the Scythians.
Living in the rugged terrain of the Zagros Mountains has shaped them into resilient, agile, and hardy people—traits also described in accounts of the Scythians.
Warfare, bravery, and skill in horseback riding and archery are qualities shared by both Lurs and Scythians.
Overall, the clothing, way of life, and warrior spirit of the Lurs bear a strong resemblance to the Scythians, making them appear as cultural heirs of an ancient warrior tradition.
4 weeks ago | [YT] | 15
View 2 replies
𝕻𝖊𝖗𝖘𝖎𝖆𝖓 𝕲𝖚𝖑𝖋
@TheHeroicKhan @Amir-Iran992
🇹🇷:Madlar, Parslar ve Partlar İran platosunda, özellikle ilk binyılda önemli rol oynayan üç İranî kavimdir. Bu üç kavim, Hint-Avrupa kökenli Aryan halklarından gelir, ikinci binyılın sonlarında Orta Asya’dan veya Karadeniz’in kuzeyinden İran platosuna göç etmiştir.
1. Madlar ilk kez krallık kuran İranlı kavimdir. MÖ 7. yüzyılda Batı İran’da (günümüz Hemedan bölgesi) güçlenmiş, Asurluların düşmanı olmuştur.
2. Parslar Güney İran’da, Pars bölgesinde (günümüz Fars) yaşamıştır. Madların yıkılmasından sonra Ahameniş İmparatorluğu’nu kurmuştur.
3. Partlar Kuzeydoğu İran’da (günümüz Horasan ve Türkmenistan) yaşamış, sonra Part İmparatorluğu’nu kurmuştur, Roma’nın önemli rakibi olmuştur.
4. Üçü İranî diller konuşmuş, kültür ve din açısından benzerlik göstermiştir, Zerdüştlüğe yönelmiştir.
5. Kökenleri Aryanlara dayanır; Aryan kelimesi “asil” anlamına gelir, Avesta ve Rigveda’da geçer.
6. Madlar İran’da ilk kez çivi yazısını kullanmış, Hegmatane (Ekbatan) gibi şehirlerde gelişmiş uygarlık kurmuştur.
7. Parslar Kuruş Büyük ve Darius ile düzenli yönetim, yol ağları ve Bisitun yazıtları bırakmıştır.
8. Partlar feodal sistem ve uzman süvari ordusu kurmuş, gerilla taktikleriyle düşmanlarını yenmiştir.
9. Mad, Eski Fars ve Pehlevice dilleri İranî dil ailesindendir, sonra Orta Fars ve Yeni Fars diline dönüşmüştür.
10. Bu üç kavim İran uygarlığının temelini oluşturmuş, İran tarihinin siyaset, kültür ve dilinde önemli rol oynamıştır.
🇺🇲🇬🇧:The Medes, Persians, and Parthians are three Iranian peoples who played an important role on the Iranian plateau, especially in the first millennium BCE. These three peoples come from the Indo-European Aryan groups and migrated to the Iranian plateau from Central Asia or north of the Black Sea at the end of the second millennium BCE.
The Medes were the first Iranian people to establish a kingdom. In the 7th century BCE, they grew powerful in western Iran (modern-day Hamadan region) and became enemies of the Assyrians.
The Persians lived in southern Iran, in the region of Persia (modern-day Fars). After the fall of the Medes, they founded the Achaemenid Empire.
The Parthians lived in northeastern Iran (modern-day Khorasan and Turkmenistan) and later established the Parthian Empire, which became a major rival to Rome.
All three spoke Iranian languages and showed similarities in culture and religion, tending toward Zoroastrianism.
Their origins trace back to the Aryans; the word "Aryan" means "noble" and appears in the Avesta and Rigveda.
The Medes were the first in Iran to use cuneiform writing and established advanced civilizations in cities like Hegmatane (Ecbatana).
The Persians, under Cyrus the Great and Darius, created an organized administration, road networks, and left the Behistun inscriptions.
The Parthians established a feudal system and a specialized cavalry army, defeating their enemies with guerrilla tactics.
The Median, Old Persian, and Pahlavi languages belong to the Iranian language family and later evolved into Middle Persian and New Persian.
These three peoples formed the foundation of Iranian civilization and played a significant role in the politics, culture, and language of Iranian history.
4 weeks ago | [YT] | 16
View 3 replies
𝕻𝖊𝖗𝖘𝖎𝖆𝖓 𝕲𝖚𝖑𝖋
@TheHeroicKhan @Amir-Iran992
IRANIAN KALASH TRIBE
🇹🇷:Kalashlar, Pakistan’ın kuzeybatısındaki Kalash Vadisi bölgesinde yaşayan bir etnik gruptur. Kendi dilleri olan Kalash dili, Hint-Avrupa dilleri ailesinin İranî diller koluna bağlıdır ve Farsça ile ortak kökenlere sahiptir. Kalashlar, dil ve köken olarak İranî kökenlidirler. Kültür ve gelenekleri de İranî halklarla benzerlik gösterir ve birçok geleneklerini korumuşlardır. Kalashlar çoğunlukla dağlık bölgelerde yaşarlar. Bu halk, Kuzey Kafkasya bölgesinde yaşayan ve onlar gibi İranî kökenli olan Osetler gibi diğer Hint-İranî halklarla yakındır. Kalashların dili ve kültürü, İran medeniyetinin çevre bölgelerdeki geniş etkisini göstermektedir. Genel olarak, Kalashlar kültür ve dilleriyle İranî diller ailesine bağlı bir halktır.
Kalashların kültürü, doğa ve mevsimlere bağlı özel bayramlar ve ritüeller içerir ve dini inançlarıyla yakından bağlantılıdır. Renkli kıyafetler, müzik ve yerel danslara büyük önem verirler; bu kültürel unsurlar kimliklerinin ve geleneklerinin korunmasında önemli rol oynar.
🇬🇧🇺🇲:The Kalash are an ethnic group living in the Kalash Valley region in northwestern Pakistan. Their language, Kalash, belongs to the Indo-European language family, specifically the Iranian branch, and shares common roots with Persian. The Kalash are Iranian in terms of language and origin. Their culture and traditions also show similarities with Iranian peoples, and they have preserved many of their customs. The Kalash mainly live in mountainous areas. This group is related to other Indo-Iranian peoples like the Ossetians, who also have Iranian origins and live in the North Caucasus region. The language and culture of the Kalash reflect the broad influence of Iranian civilization in surrounding areas. Overall, the Kalash are a people belonging to the Iranian language family through their culture and language.
The culture of the Kalash includes special festivals and rituals connected to nature and the seasons, closely tied to their religious beliefs. They place great importance on colorful clothing, music, and local dances; these cultural elements play a significant role in preserving their identity and traditions.
1 month ago | [YT] | 15
View 7 replies
𝕻𝖊𝖗𝖘𝖎𝖆𝖓 𝕲𝖚𝖑𝖋
OSSETIANS🇮🇷
🇹🇷:Ossetler, Kuzey Kafkasya'nın özellikle Osetya bölgesinde yaşayan İran kökenli bir halktır.
Onlar, Saka ve Sarmat İran kökenli halklarından biri olan Alanların torunlarıdır.
Osset dili, Doğu İran dilleri grubuna aittir ve hâlâ Osset halkı tarafından konuşulmaktadır.
Ossetler, eski İran kültürünü ve geleneklerini günümüze kadar korumuşlardır.
Tarih boyunca bölgedeki önemli roller üstlenmiş ve komşularıyla geniş ilişkiler kurmuşlardır.
Ossetlerin dini geçmişte genellikle Mitra dini ve sonrasında Ortodoks Hristiyanlık olmuştur.
Tarih boyunca çeşitli halkların baskısına maruz kalmışlar, fakat kimliklerini korumuşlardır.
Ossetlerin geleneksel edebiyatı ve müziği, İran kökenlerini yansıtır.
Günümüzde Ossetler, Rusya’daki Kuzey Osetya ve Gürcistan’daki Güney Osetya olarak ikiye ayrılmıştır.
Ossetler, Kafkasya’da kültür ve dillerini koruyan nadir İran kökenli halklardan biridir
🇬🇧🇺🇲:The Ossetians are an Iranian ethnic group living mainly in the North Caucasus region, especially in Ossetia.
They are descendants of the Alans, an Iranian people related to the Saka and Sarmatians.
The Ossetian language belongs to the Eastern Iranian language group and is still spoken by the Ossetian people today.
The Ossetians have preserved ancient Iranian culture and traditions up to the present day.
Throughout history, they have played important roles in the region and maintained broad interactions with their neighbors.
Their religion was historically mainly Mithraism and later Eastern Orthodox Christianity.
They have faced pressure from various peoples over time but have maintained their distinct identity.
Ossetian traditional literature and music reflect their Iranian heritage.
Today, the Ossetians are divided into North Ossetia in Russia and South Ossetia in Georgia.
The Ossetians are one of the few Iranian peoples who have preserved their language and culture in the Caucasus region.
@TheHeroicKhan @Amir-Iran992
1 month ago | [YT] | 15
View 6 replies
Load more